Nauka rosyjskiego.

Od kilku lat można zauważyć, że rosyjski, ten kiedyś wmuszany w nas język, znowu wraca do łask. Oferty nauki rosyjskiego są już praktycznie w każdej szkole językowej, zwłaszcza w tych tzw. sieciowych, w większych miastach powstają szkoły poświęcone wyłącznie nauce języków słowiańskich - w ostatnim czasie również wzrasta zainteresowanie językiem czeskim i słowiańskim.

Jednak wróćmy do rosyjskiego. Język ten jest dosyć podobny do rosyjskiego - każdy z nas jest w stanie bez znajomości języka coś tam zrozumieć z piosenki bądź zwykłej wypowiedzi po rosyjsku. Dobrze to czy źle? Z jednej strony już na początku naszej nauki coś wiemy, rozumiemy. Szyk wolny w zdaniu, niektóre konstrukcje składniowe - to wszystko jest podobne, zrozumiałe. W związku z tym wzrastają nasze chęci i rośnie motywacja do nauki języka. Gdzieś tam jesteśmy w stanie nawet trochę przełamać stereotyp o rusku. A co się dzieje potem? Otóż i ...pojawia się interferencja. A co to? Wydaje nam się po prostu, że te języki są tak podobne, albo po prostu nieświadomie tworząc zdania po prostu tłumaczymy krok po kroku słowa.

O tym, jak zwalczyć interferencję napiszę w następnym poscie.

Nauka języków.

Zastanawiam się mianowicie w ten sposób, zwracając uwagę na czas i dochodzę do wniosku, że ponieważ jak najbardziej się liczy, ceni się i warty jest conajmniej naszego życia, warto się zastanowić po co się uczyć języka. Znaczy jeśli pierwszy to wiadomo - trzeba mieć co wpisać w CV, drugi też, bo mówią, że jeden to za mało - na wszystkich szkoleniach w rekrutacji i pisania CV tak mówili. Chodzę na takie szkolenia, bo lubię, ale w sumie z coraz mniej, znajdę sobie inne hobby. Więc zastanawiam się nad tymi językami. Choćby nad takim włoskim. Ładny, podobny do francuskiego, uczyłam się kiedyś. O, hiszpański też ładny. Tańczą tam pięknie, mężczyźni przystojni i siesty są. A w czeskim, na przykład, udało mi się zakochać. Naprawdę, zwłaszcza po jednej takiej rozmowej prowadzonej przeze mnie po czesku, jak mniemam.

Jeśli chodzi o czeski to wiem - kiedyś wyjadę do Pragi.

Włoski? Piękny język, mówią, że łatwo się uczy, te wszystkie piosnki miłosne, jak się miało łacinę, to w ogóle full wypas, poza tym - prestiż, wpisać kolejny, oprócz 5 żywych - 2 na zaawansowanych poziomach, jeden na średnio i dwa na początkujących - takim niemieckim i francuskim maltretowali mnie kiedyś w szkole i 2 wymarłych.

Ale, analizując właśne te języki, dochodzę do wniosku, że taka nauka jest bez sensu, jeśli nie interesuje Cię kultura danego kraju. Google tłumacz zrobi za Ciebie wszystko, pokaleczy, bo pokaleczy, zresztą zawodowi tłumacze też dobrze działają. Gdzieś wyjedziesz i tak się dogadasz po angielsku. Więc, jeśli nie masz zamiaru oglądać filmów w oryginale, słuchać muzyki, czytać książek to nie ucz się kolejnego języka, raczej znajdź jakieś inne zajęcie, może bardziej przyjemne i mniej zniechęcające.

Rosyjski

Język rosyjski (русский язык, Russkij) – język należący do grupy języków wschodniosłowiańskich, posługuje się nim jako pierwszym językiem około 145 mln ludzi, ogółem (wg różnych źródeł) 250-300 mln. Jest językiem urzędowym w Rosji, Kazachstanie, Kirgistanie i na Białorusi oraz jednym z pięciu języków oficjalnych a jednocześnie jednym z sześciu języków konferencyjnych Organizacji Narodów Zjednoczonych. Posługuje się pismem zwanym grażdanką, graficzną odmianą cyrylicy powstałą na skutek jej upraszczania.

Język rosyjski zapisywany jest grażdanką, wprowadzoną przez Piotra Wielkiego uproszczoną wersją cyrylicy, następnie nieco uproszczonej w 1918. Od tego czasu składa się z 33 liter (jednak patrz niżej, co do litery ё).

Litery drukowane
А а а a a
Б б бэ b be
В в вэ w we
Г г гэ g ge
Д д дэ d de
Е е йэ je, -ie* je
Ё ё йо jo, -io* jo
Ж ж жэ ż że
З з зэ z ze
И и и i* i
Й й и краткое j i kratkoje
К к ка k ka
Л л эл ł/l* el/eł
М м эм m em
Н н эн n en
О о о o o
П п пэ p pe
Р р эр r er
С с эс s es
Т т тэ t te
У у у u u
Ф ф эф f ef
Х х ха ch cha (ha) *
Ц ц цэ c ce
Ч ч чe cz cie
Ш ш ша sz sza
Щ щ ща szcz śsia
Ъ ъ твёрдый знак * twiordyj znak
Ы ы ы y y
Ь ь мя́гкий знак ´* miagkij znak
Э э э e e
Ю ю йу ju, -iu* ju
Я я йа ja, -ia* ja

Odpowiedniki liter przy transkrypcji są podane w powyższej tabelce. Litery, przy których istnieją dodatkowe reguły są oznaczone gwiazdką.

Literę е oddaje się
przez je na początku wyrazów, po samogłoskach oraz ъ i ь, np. есть – jest´;
przez e po л, ж, ч, ш, щ, ц, np. чего – czego (i w nazwiskach obcego pochodzenia, np. Эренбург – Erenburg);
przez ie po innych spółgłoskach, np. семь – siem´.

Literę ë oddaje się (również, gdy pisze się е)
przez jo na początku wyrazów, po samogłoskach oraz ъ i ь, np. её – jejo;
przez o po л, ж, ч, ш, щ (po ц w zasadzie nie występuje), np. лёд – lod;
przez io po innych spółgłoskach, np. орёл – orioł.

Literę и oddaje się
przez ji po ь (po ъ w zasadzie nie występuje), np. лисьи – lisji;
przez y po ж, ш, ц, np. жир – żyr;
przez i w innych sytuacjach, np. свои – swoi.

Literę л oddaje się
przez l przed ь, и, е, я, ё, ю, np. Ленин – Lenin;
przez ł w innych sytuacjach, np. лампа – łampa.

Literę ъ w transkrypcji pomija się, np. объём – objom.

Literę ь
pomija się po л, ж, ч, ш, щ, ц (po ц w zasadzie nie występuje), np. мышь – mysz;
oddaje się przez znak zmiękczenia ( ´, nie apostrof ' ) w innych sytuacjach, np. тень – tień, будьте – bud´tie.

Litery ю, я oddaje się
przez ju, ja na początku wyrazów, po samogłoskach oraz ъ i ь, np. моя – moja;
przez u, a po л (po ц, ж, ч, ш, щ w zasadzie nie występują), np. люблю – lublu;
przez iu, ia po innych spółgłoskach, np. сюда – siuda.

Litery dawnej pisowni: Ѣ traktuje się jak е, a і oraz ι (?) oddaje się zawsze przez i.

Językoznawstwo.

Język to sposób nazywania rzeczywistości.
Badaniem nad językiem zajmują się lingwistyka oraz filologia

Lingwistyka zajmuje się zbadaniem etapów powstawania i rozwoju języka oraz zależnościami między poszczególnymi językami.
Przedstawiam kierunki badań językoznawczych:

Językoznawstwo synchroniczne zajmuje się formą języka w danym momencie; językoznawstwo diachroniczne odkrywa historię języka (grupy języków) i zmiany jego struktury na przestrzeni czasu.
Językoznawstwo teoretyczne próbuje budować modele służące opisywaniu poszczególnych języków oraz teorie dotyczące uniwersalnych aspektów języka; językoznawstwo stosowane usiłuje wdrażać te teorie w praktyce.
Makrolingwistyka lub językoznawstwo kontekstualne bada dopasowanie języka do otaczającego świata, a więc funkcje społeczne języka, proces nauki i wzbogacania języka, procesy wytwarzania i odbioru języka. Mikrolingwistyka lub językoznawstwo niezależne rozważa język jako taki, a więc jako byt niezależny od otaczającego świata.

Co w języku siedzi

Język jest swojego rodzaju mikro i makrokosmosem, tak myślę. Bo jakby na to spojrzeć, na poziomie wewnętrznym składa się z fonemów, tworzących potem morfemy, które z kolei łączą się w wyrazy.
Wyrazy mają to do siebie, że same w sobie niosą określoną treść, w konotacji z innymi, ona może dosyć znacząco się zmienić, a wszystko za sprawą tzw. nauk dotyczących łączenia się znaków, czyli fonologii, fonetyki, morfologii, semantyki i syntaktyki.
Osobiście najbardziej lubię semantykę.

Język.

 Język jest to system znaków przypisanych na mocy konwencji i obowiązujących w danym obszarze kulturowym.
Bardzo podoba mi się ta definicja, przede wszystkim dlatego, że pokazuje, że ten system umownych znaków pomaga nam wyrażać to, co często decyduje o naszym życiu - uczucia, potrzeby, zachwyty i zamyślenia. Doprawdy niesamowite jest to dziedzictwo kulturowe, w które wchodzimy zupełnie nieświadomi.

Język własny - obcy i niepoznany

Człowiek jak wiadomo się rodzi i jak wiadomo, posiada niektóre talenty, które w swoim życiu dla swojego dobra powinien odkryć. Zupełnie nieświadomie zaczyna korzystać z języka. Posługuje się w swoim życiu średnio 3 tysiącami słów. Prawdopodobnie zdarzy się, że rozmyślaniom nad językiem nie poświęci on wiele czasu, właściwie może nie poświęcić ani minuty. A może się zdarzyć tak, że ucząc się kolejnego języka obcego albo zastanawiając się nad normami językowymi odkryje w sobie zamiłowanie do języka - jego struktury, zagadek, nieprzewidywalności.
I wtedy rozpoczyna wędrówkę w gramatykę i językoznawstwo